Mijn coronaleven
door Elke van den Hout
Winds of Fear door Barbara Stewart This night The wind turned Into an enormous overpowering bird Searing through trillions of leaves Soaring high Wings unfurled Swooping down Swirling around the turbulent trees Bangs my window Shut tight Giving me a fright At 5 a.m. I lie awake Listening to it's muffled fury Waiting for the dawn to break Hoping calmer winds of day Will blow my troubled thoughts away augustus 2020
door Barbara Stewart
Ik heb dit gedicht in augustus 2020 geschreven. Toentertijd was er, net als nu, veel speculatie over complottheorieën. Eén van die theorieën was dat de pandemie een opzettelijk plan was, opgericht door rijke, machtige mensen om angst te verspreiden, om mensen te vervreemden, om sociaal contact te beperken, controleren en manipuleren. Ik vond die theorie storend en verwarrend.
In de nacht van 25 augustus raasde de zomerstorm Francis over Amsterdam. Dit gedicht is een expressie van mijn angstige gevoelens op dat moment.