Corona in de Stad

Na bijna anderhalf jaar was het dan eindelijk zo ver: het Nederlandse nachtleven kreeg op 26 juni 2021 om 00.00 uur groen licht om weer open te gaan. Wat zo lang onvoorstelbaar leek ging nu echt weer gebeuren: met honderden mensen op elkaar gepakt staan in een club om te genieten van de muziek, te dansen en elkaar te ontmoeten. Ondanks de lange sluiting kwamen deze versoepelingen voor sommige clubs te onverwacht: niet iedereen kreeg het op zo’n korte termijn voor elkaar om hun eerste line-up in tijden te programmeren, waardoor clubs als de Marktkantine en Radion de deuren nog even dicht hielden. Wie wel vanaf 1 over 12 de deuren open gooide, was poptempel Paradiso, die voor deze nacht veranderde in een technohemel met een 6 uur durende set van Reinier Zonneveld.

Voor het eerst in tijden was er bij de start van het weekend een voelbare spanning in de stad, terwijl de cafés en terrassen werden uitgebouwd voor de eerste lange avond en enthousiaste clubgangers zich spoedden naar de Coronateststraat. Terwijl bij de Rai de rijen op begonnen te lopen tot ruim 2 uur en mensen in Efteling-achtige formaties voor de testlocaties stonden te wachten, crashten de systemen: een landelijke storing zorgde voor vertragingen of uitblijven van testresultaten. Op de eerste uitgaansavond was het dan ook vooral de vraag ‘Heb jij al een QR-code?’ die door de straten gonsde, in plaats de vraag waar mensen de opening van het nachtleven zouden gaan vieren. Het leidde hier en daar tot onverwachte verbroedering, zoals de vijftiger die met grote armgebaren aan de tieners op het Leidseplein vertelde dat zelfs hij geen code kon aanmaken, terwijl hij al lang beide vaccinacties gehad had.

Ook bij Paradiso moesten door deze storing zo’n 500 feestgangers teleurgesteld huiswaarts keren. Een domper waar ook de organisatie niets aan kon veranderen: de pandemiepreventie werd geteisterd door kinderziektes. Dit betekende ook dat de Lucky Few die het wel voor elkaar hadden gekregen om een kaartje te bemachtigen én een QR-code, er een extra euforische nacht van konden maken: uiteindelijk stonden er toch nog zo’n duizend mensen in de zaal toen de avond rond 01.30 dan echt werd ingeluid. Voor de liefhebbers van het nachtleven, waaronder deze auteur, een oprecht gelukkig, zelfs emotioneel moment.

Ravers van uiteenlopende leeftijden kwamen samen op de dansvloer, waar het al snel als vanouds losging. Terugkomangst leek geen rol te spelen: eenmaal binnen voelde de menigte al snel vertrouwd aan. De lichtshow hulde de grote zaal in een blauwrode gloed, terwijl het Fields of Acid logo in vuur en vlam leek te staan voor de oude glas-in-lood ramen boven het podium. Drie eenvoudige woorden vatten de avond samen: we mogen weer. En na al die maanden van zoomborrels, anderhalve-meter meetings en maximaal 1 persoon over de vloer, was dat een magisch gevoel. Het nachtleven, zo is gebleken, is niet iets vanzelfsprekends: het moet gekoesterd worden, en dat werd deze allereerste uitgaansavond met overgave gedaan.

Tekst Dorine Maat

door Fotografie; Monique vermeulen