Oma in folie
door Caspar Claasen
The passage
Mijn tweede foto voor mijn nieuwe iPhone-only-boek ‘Amsterdam in the time of corona’ nam ik in de tunnel van het Rijksmuseum. De jongen heeft de foto gekregen.
Stil Amsterdam voelde die middag nog surrealistisch. Ik was ook steeds aan het fluisteren. Naarmate de tijd verstreek, de afgelopen zeven weken, werden de lege straten mijn huiskamer. Iedere dag leefde ik uren op straat. Met op mijn oortjes André Hazes en Philip Glass. Mijn kopje koffie haalde ik bij lieverds op de Warmoesstraat. De daklozen werden mijn huisgenoten. Ik heb zoveel mooie dialogen mogen voeren. Ik begrijp nu veel meer van de eenvoud van het leven. Alles ademt in de stad, vooral met en dankzij elkaar.
Nog een week te gaan. Dan ben ik wel klaar.
Mijn lieve Amsterdam, ik ben nog verliefder dan voorheen.
“De stad behoort nu nog
Aan een paar enkelingen
Zoals ik
Die houden van verlaten straten
Om zomaar hardop
In jezelf te kunnen praten
Het is stil in Amsterdam”
door Annet de Graaf
Volgende verhalen
Mannen in Nieuw West – Diwan
Onze
partners
