Wanneer verbreken wij de stilte….?
door Nico Moraal
Stadsgedicht – Fluisterende stad
We leven vertraagd,
in een herinnering,
in een stilte die de ruimte vult,
in overgave,
in een wereld die ook doorgaat zonder wereld,
in een eenzaamheid waarbij het niet meer gaat om
alleen zijn, maar om de druk op de uitgeputte hemel
te doen verzachten.
Ruimte is iets tijd geven om te kunnen herstellen,
is een windvlaag van absentie, zwevend op de golven
van een fluisterende stad.
Als we maar lang genoeg stil zijn zullen we vanzelf
naakt worden, gaan bestaan voor iets anders
zoals alle ruimtes die niet geleefd,
niet bekeken worden
nu bestaan voor iets anders.
Het allermoeilijkste lijkt mij
iets nieuws durven te betekenen,
dat er meerdere betekenissen
van jou zijn bestaan,
omdat we anders leren kijken
omdat we leven in een zonsondergang van gekooide observaties
in een woonkamer die heel langzaam verandert
in een museum.
We leven in een pauzestand,
zodat we even op adem kunnen komen.
Misschien is dat wel het mooiste.
Woorden om de stilte heen: een stadsportret van Amsterdam
Regisseur Jerom Fischer en stadsdichter Gershwin Bonevacia brengen een poëtische ode aan Amsterdam in pauzestand. ‘Dit is een uitstekend moment om mooie beelden van Amsterdam te schieten.’
door Gershwin Bonevacia
De stad ligt er door de coronamaatregelen verlaten bij. Waar de een de stille straten met lede ogen aanziet, spreken ze bij de ander juist tot de verbeelding. Regisseur Jerom Fischer (31) en stadsdichter Gershwin Bonevacia (26) maakten, mede in opdracht van Het Parool, de film Fluisterende stad. Een poëtische ode aan Amsterdam in pauzestand.
https://www.parool.nl/kunst-media/woorden-om-de-stilte-heen-een-stadsportret-van-amsterdam~bb4bf246/
Volgende verhalen
Onze
partners
