Uitzicht
door LIeske Tibbe
Samen zijn we eenzaam
Ze zeggen dat de huidige crisis het beste in de mens naar boven haalt.
Burgers worden egalitair
Verdwenen hulde voor de vitale beroepen wordt hervonden
De hoeveelheid hardlopers welke gedurende de dag door het Oosterpark rent is gegroeid.
Het aantal boeken dat men verslindt stijgt met de dag
Samen staan we sterk.
Samen doen we dit.
Samen kunnen we dit.
Onzin.
Ik pieker.
Ik irriteer mij.
Ik huil.
Het enige wat we samen doen is eenzaam zijn.
Samen zijn we eenzaam, samen zijn we alleen.
Ik mis mijn vrienden en tegelijkertijd mis ik ze niet.
Ik mis het hebben van vrienden die ik zou kunnen missen.
Ik ben alleen.
Eenzaamheid is wat ons verbindt in deze tijden.
Naar buiten kijken is wat ik doe.
In de hoop iemand te zien,
Even wanhopig,
Even eenzaam als ik mij voel.
In de hoop met iemand anders samen eenzaam te zijn.
Ik staar in iemands gezicht.
Ongelukkig turend uit het raam.
Ik zie tranen over het gezicht rollen.
Ik zie de eenzaamheid in de ogen.
Ik zie mijzelf in de reflectie van mijn raam.
Na de eerste dagen van de intelligente lockdown viel ik in een zwart gat. Sinds dit jaar drink ik geen alcohol meer, waardoor sociale contacten gebaseerd op het kroegleven verwaterden. Door dagen-, wekenlang op mijn kamer opgesloten te zitten begon ik mij steeds meer te realiseren dat ik nog meer alleen was dan ik dacht te zijn. Heb ik geen vrienden? Heb ik niemand die om mij geeft? Zou iemand het merken als ik morgen niet meer wakker word?
Inmiddels ben ik uit dit gat gekropen en gaat het beter dan ooit. Maar deze tekst gaat over de sombere maartdagen uit 2020, het coronajaar.
door Puck Aben
Volgende verhalen
THEATERS OP SLOT. HOE NU VERDER? DEEL 7: DE KRAKELING
Schrijven naar de Toekomst: Saeed en Marjet, Amsterdam en Den Haag
Cody Hochstenbach over ongelijkheid in de stad
Onze
partners
