Corona in de Stad

Mijn naam is Merel Severs. Ik ben mens. Geliefde. Een empaat. Feminist. Performer. Kunstenaar. Soms draag ik een snor. Geprivilegieerd want wit. Gediscrimineerd want vrouw. Werkzaam in de culturele sector.

Van de ene op de andere dag – vrijdag 13 maart in mijn geval – sloeg onze realiteit totaal om. Covid-19 hit us all. Voorstellingen gecanceld, repetities stilgelegd. Die klap kwam aan, en hard. De theaters werden het eerste gesloten en zullen als laatst de deuren fatsoenlijk kunnen openen.

Onze constant veranderende wereld kwam wel heel plotseling tot stilstand. Alle houvast verdween en de angst voor een ongekende vijand heerste. Te midden van de crisis die zich buiten mijn appartementje afspeelde genoot ik in eerste instantie stiekem van de plots vrijgekomen tijd. Ook bleef de volgende vraag telkens terugkomen: ‘Er is een grote verandering gaande. We kunnen niet terug naar hoe het was, welke kant gaan we op? En heb ik, als onafhankelijke kunstenaar enige invloed op de richting?’

We have reached a crossroad, we have emerged from what we assumed was normality, things have suddenly overturned. One of our main tasks now – especially those of us who are not sick, are not frontline workers, and are not dealing with other economic or housing difficulties – is to understand this moment, what it might require of us, and what it might make possible.
Rebecca Solnit

Die laatste zin bleef hangen. ‘And what it might make possible.’ Nu met mij vele collega’s die tot voor kort werkzaam in het theater waren plots thuis zaten – hun talent en vakmanschap onbenut – dacht ik, hoe ziet de wereld er over tien jaar uit? Of hoe willen we dat die wereld er uitziet?

Die vraag legde ik bij zeven schrijvers met de vraag op ze een monoloog wilden schrijven voor een mens uit 2030. Met als enige inhoudelijke input de vraag: Welk narratief van een mogelijke toekomst wil jij een publiek geven? Zeven performers hebben van die tekst zelfstandig – met de middelen die hen in hun quarantaine tot hun beschikking stonden – een opname van gemaakt.

Met dank aan: Amsterdams Fonds voor de Kunst, Corona snelloket, Thomas van Kalmthout, Linda Kokke, Matteo Franco Angeli, Ivo van Aart en alle acteurs en schrijvers die hieraan meewerkten!

door Khadija El Kharraz Alami en Merel Severs