Dansen op het Dak in Coronisch Tijdperk
door Marianne Kuijper
Omgaan met eenzaamheid
Omgaan met eenzaamheid
Mijn naam is Rutger, ik ben 21 jaar en ik ben student aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik woonde met drie andere huisgenoten in de negen straatjes, maar sinds ik niet meer aanwezig hoef te zijn op school raakte ik steeds meer in een sociaal isolement. Toen Pathé ook ging sluiten had ik geen inkomsten meer en besloot ik om terug te gaan naar mijn ouderlijk huis omdat de huur in Amsterdam te hoog was.
Hoe ervaar je het om in quarantaine te zitten?
Ik vind het moeilijk om alleen te zijn. Mijn vader is vaak de hele dag op de zaak dus ik ben hele dagen alleen. Ik merk dat ik dan meer mijn telefoon gebruik dan normaal. Ik wil dat eigenlijk niet, maar online kan ik mijn sociale leven nog enigszins voortzetten. Tijdens mijn leven heb ik altijd veel mensen om mij heen gehad; mijn ouders, broer, vrienden en in het studentenhuis. Vlak voor de coronacrisis zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en mijn broer woont niet meer thuis. Dat voelt soms eenzaam. Ik merk dat ik mij meer besef dat het de mensen om mij heen zijn die mijn leven leuk maken. Ik ga dat meer waarderen na de quarantaine.
Het verhaal van deze student laat de directe en indirecte gevolgen van de coronacrisis zien. Dit werk is gemaakt in opdracht van het Amsterdam Museum door Antropologie studenten van de UvA.
door Abel
Volgende verhalen
Onze
partners
