Corona in de Stad

Toch sneller dan verwacht drong het coronavirus zich aan mij op. Niet dat ik ziek werd maar mijn bijbaantje als pleinwacht op een basisschool verviel omdat de school sloot, al de verkooppunten van de schilderijtjes die ik zelf maak zoals de Sunday Market, de Pure Markt, de IJhallenmarkt en nog een aantal kleinere zijn tot nader bericht afgelast; aan mijn Museumkaart, Cinevillekaart (bioscoop) en abonnement voor de sportschool heb ik niets meer. Tja. Tot mijn verrassing heb ik geen enkele moeite de dag door te komen. Ik doe vroeg boodschappen bij Albert Heijn. Dan is het nog stil. Een medewerkster wist mij te melden dat als het drukker wordt de irritatie bij klanten toeneemt. De gangpaden zijn er smal en het is, ook rekening houdend met de vakkenvullers, soms moeilijk om de bekende 1,5 meter afstand te houden. Daarna ga ik een kopje coffee to go drinken bij de Espressobar Tazzina op de hoek van de Willemstraat en de Brouwergracht. Er is daar een kleine expositie van mijn schilderijtjes. Er mag maar één klant tegelijk naar binnen maar het duurt altijd even voordat de bestelling klaar is zodat ze alle tijd hebben mijn schilderijtjes te bekijken. Daarna ga ik naar huis en ga een paar uur gitaar oefenen terwijl ik tegelijk naar een detective kijk op BBC First. Alleen maar gitaar oefenen vind ik een beetje saai, evenals het kijken naar de televisie, maar de combinatie bevalt goed. Ooit hoop ik ergens voor publiek te spelen om te beginnen in het Westerpark. Droom maar verder zeggen ze wel eens tegen mij. Wacht maar! (Ik speel inmiddels gitaar op de boerenmarkten op het Haarlemmerplein en de Noordermarkt op zaterdag). Aan het verzoek om thuis te blijven houd ik mij niet. In de middag heb ik de afgelopen dagen, ook vanwege het mooie weer, lange fietstochten gemaakt naar het Twiske en omgeving ten noorden van Amsterdam of, zoals deze middag, een fietstocht door Waterland met mooie dorpjes als Holysloot, Randsdorp, Broek in Waterland en vele anderen. Wat vooral opvalt is de stilte dat wil zeggen de afwezigheid van het lawaai van vliegtuigen. Stil is het beslist niet, de vogels fluiten de oren van je hoofd. Ik geniet er maar van zolang het duurt. Op de achtergrond heb ik het idee dat als het noodlot mij treft in de vorm van het coronavirus je beter een goede lichamelijke conditie kunt hebben. Van hele dagen thuis zitten ga je je ook niet beter voelen. Als ik thuiskom zijn de nieuwe cijfers van het RIVM bekend. Voor wat ze waard zijn want niet alles wordt op tijd gemeld, vooral in het weekend. Soms word ik wel eens overvallen door de enorme impact die het virus heeft op de maatschappij. Mij raakt het maar voor een klein deel maar voor een hoop mensen staat hun hele leven op zijn kop. Er zijn twee zaken die een grote rol spelen, gezondheid en economie. Zoals het er nu voor staat gaat gezondheid voor, maar als er geen medicijn wordt gevonden dat de klachten vermindert of een vaccin dat je genezen kan of kan voorkomen dat je ziek wordt, dan zullen we niet zo door kunnen gaan en keuzes moeten maken. Zelf heb ik al heel wat gezien van de wereld en een hoop meegemaakt dus ik maak me er niet zo druk over, maar ik hoop dat jonge mensen weer zicht krijgen op een leven waarin zij zich kunnen ontwikkelen zoals ze graag zouden willen doen. De tijd zal het leren.

’s Avonds speel ik nog wat gitaar terwijl ik televisie kijk of bel wat familie en vrienden die ik toch wat minder zie door de omstandigheden. Verder dan de dag van morgen kijk niet, maar het wordt morgen mooi weer om te fietsen kortom……

30-06-2020

door Harmen Hart

Wat speelt er zich af achter die stille gevels in de Jordaan tijdens de lockdown? Het Verhalenfestival Jordaan vroeg buurtbewoners hun verhalen in te zenden – waar denken ze aan? Wat gebeurt er in hun levens?

Acht van de verhalen werden ingesproken door acteurs uit de buurt en verwerkt in de Luisterwandeling ‘Niks te zien’.