Corona-sabbatical van een tour guide
door Fiza Brakel
Het verhaal van Joke
2020, corona…..
Begin maart 2020, schilderen met de groep…
Nare berichten in zuiden van het land, een virus waart rond…
Wat moeten we ermee? Wat gebeurt er hiermee? Wat moeten we doen?!
Leden van schilderen gebeld. We kunnen even niet schilderen. Afwachten wat het nieuws zegt wanneer het weer kan.
Allemaal mee eens, behalve één: “We laten ons bang maken…, ik doe daar niet aan mee!”
Maar ik neem geen risico.
Ik ben bang, bang om op straat te gaan, bang om uit het raam te kijken, bang om mensen te spreken! Wat is er aan de hand? Is de wereld gek geworden of zo?
Wíe moet ik geloven? Wát moet ik geloven? Waarom zou ik íemand geloven?
Ik moet toch over mijn angst zien te komen… Hoe ga ik dat doen?
We moeten mondkapjes gaan dragen in het OV… Maar die papieren mondkapjes belasten het milieu! Oké, dan zelf maken, op internet kijken, patronen gevonden en achter de naaimachine.
Eerste stap is gezet.
Nu moet ik nog naar buiten durven. Ik voel me ziek, pijn in mijn benen en lijf. Dokter toch maar gebeld. Verwijs naar fysio. Via beeldbellen contact gelegd.
Oooh hemel, uitgedaagd om te gaan lopen! Nee toch? Voorzichtig in de stilte van de vroege ochtend lopen. Oeps, dat voelt toch wel prettig!
Met app op zak, lopen voor punten. Jeetje, ik ga me steeds sterker voelen! Ik ben niet meer bang om buiten te zijn. Niet meer bang om mensen weer te ontmoeten.
En het is leuk om verschillende mondkapjes te maken. Jippie, het leven is het toch echt wel waard om geleefd te worden in al zijn facetten.
Joke de Boer Stam
Nieuw Sloten
Amsterdam, Nieuw-West
door Joke De Boer Stam
Volgende verhalen
#54 potje patience op de ipad
Coronadagboek
Onze
partners
