Quarantaine opruimwoede
door Astrid Alling
Een ‘clinckdicht’ met corona: Klinken, klaren, sonare, sonnet
Klinken, klaren, sonare, sonnet
Een ‘clinckdicht’ met Corona
Vanuit mijn raam zie ik de lente groeien:
Hoe ’t zonlicht over de bloesem strijkt,
Het verse groen het park verrijkt,
De Narcissen die bloeien.
Ik doe mijn raam wijd open
De frisse lucht klimt in
De merel (van het vorig jaar?) heeft zin
Ik wil naar buiten lopen.
# thuis blijven
Maar nee, ik mag er niet voorbij
De deur blijft vooralsnog gesloten.
Eerst moet keren het slechte tij.
Dat heeft Mark Rutte besloten.
En ik ben hier alleen, geen wij.
Het zal mijn eenzaamheid vergroten.
Sytske van Bochove
8 april 2020
Voor de achterkant van de Z-krant, de Kantlijn, krijgen wij, de deelnemers, nu in quarantainetijd onze opdrachten per mail toegestuurd. Enkelen hiervan worden geplaatst, nu op de website: www.kantlijn.org
De rest, zoals deze is voor ons eigen plezier van het maken. Zo blijven we bezig en met elkaar verbonden. Gewoonlijk komen we elke week op maandag bij elkaar om tussen 2 en 4 uur in de middag te schrijven en het resultaat aan elkaar voor te lezen. Nu mis ik die bijeenkomsten enorm. Het is een leuke en diverse groep mensen bij elkaar met de liefde voor het schrijven en een geweldige begeleiding van coaches èn twee dames die iedereen van een gezonde lunch voorzien!
Het gedicht spreekt voor zich. Zonder de vaste bezigheden/ontmoetingen is het leven een stuk minder leuk.
door Sytske van Bochove
Volgende verhalen
Justus Uitermark over de sociale geografie van corona
Onze
partners
