Tommy
door Ilona Weiss
De stille stad
Stille stad
Je moet het bijna met moeite alweer terughalen. Die eerste dagen. De verantwoordelijke ministers waren op de televisie verschenen. Heel Nederland keek. De café’s moesten sluiten, we mochten niet meer samenzijn, niet met onze ouders, vrienden, we moesten binnen blijven en thuiswerken. Crisis. Ik keek naar die persconferentie en had het gevoel alsof weer opnieuw mijn vader me op een nacht uit bed haalde en me vertelde dat mijn moeder dood was. Ik was twaalf. Een mengeling van diepe angst en vrijheid. Vervreemding die een tweede huid werd. Zo was voor mij nu de stad. Alles was of er mensen waren, maar ze waren nergens. Amsterdam was een decor, waar je de geschiedenis bijna tastbaar in kon plaatsen. Het gevoel van angst overwinnen. Me overgeven aan die leegte. De schoonheid en de ruimte om zelf in te vullen. Verder is alles verborgen. De eenzame figuur is degene die je niet ziet.
Nicole Segers, mei 2020
***
Nicole Segers (1960) is autonoom/documentair fotograaf en werkt als mentor en coach bij de Fotoacademie in Amsterdam. Haar werk komt voornamelijk tot stand in langdurige projecten. Ze maakt boeken en tentoonstellingen, onder andere voor De Kunsthal in Rotterdam, BredaPhoto en Festival Photoreporter (F). Momenteel werkt ze aan de voltooiing van haar trilogie over de grenzen van Europa waaraan ze de afgelopen twintig jaar met schrijver en journalist Irene van der Linde heeft gewerkt. Dit najaar verschijnt Bloed en honing – ontmoetingen op de grenzen van de Balkan bij uitgeverij Boom. Segers fotografeert regelmatig voor De Groene Amsterdammer.
www.nicolesegers.com
door Nicole Segers
Volgende verhalen
Het vaccineren in Nederland
Onze
partners
