Corona in de Stad

Door de corona periode hebben we dit jaar 4 mei anders moeten herdenken. Hieronder mijn verhaal, ik denk dat dit bijdraagt aan een beeld van deze periode in de stad Amsterdam.

De oorlog

Voor mij was de oorlog er heel plotseling. Ik weet het nog goed, ik lag al te slapen en plots schrok ik wakker en hoorde geluiden van (besefte ik mij pas later) sirenes, vliegtuigen, trams die hun bellen luidden en mensen op straat. Vanaf dat moment hing er een drukkende sfeer in de straten. Wanneer je bezetters tegen kwam, voelde je hun priemende ogen naar je kijken. Snel naar huis en niet te lang op straat.

Op den duur kwam er grote schaarste. Een gevolg daarvan was dat we bijvoorbeeld niet meer altijd naar school konden. Een oplossing was dat we halve dagen naar school mochten. ’s Morgens een groep kinderen en ’s middags.

We zaten veel binnen. Sporten of clubjes, dat ging allemaal niet meer door. Dat heb ik heel erg gemist toen ik wat ouder werd. Hoe langer de oorlog ging duren, hoe meer impact dit had op mij als kind. Vóór de bevrijding kwam, heb ik veel honger geleden. Er was weinig en we moesten het met velen delen.

Ik merk dat de huidige situatie rondom de corona crisis veel raakvlakken heeft met mijn ervaringen in de oorlog. Begon voor mij de oorlog heel plotseling, het corona virus kwam Europa juist heel langzaam binnen. Toch voel ik de drukkende sfeer in de straten en de ogen die kijken. Snel naar huis en niet te lang op straat.

Ook kan ik mijzelf goed verplaatsen in de kinderen die in deze crisis maar halve dagen naar school kunnen. Veel binnen zitten, geen sport of leuke clubjes, het is erg moeilijk. Toch hebben we gelukkig geen schaarste. En ook al zijn er veel restricties, we hebben nog ontzettend veel vrijheid. Waar we dankbaar voor mogen zijn.

Nu kunnen we niet uitgebreid de oorlog herdenken en de bevrijding vieren. Juist nu we 75 jaar vrijheid mogen vieren. Veel ouderen zullen deze gedachten en gevoelens met mij delen. En misschien ook de angsten. We moeten nog even geduld hebben, maar samen komen we eruit.

Lenie Zegers
(Osdorp)

door Lenie Zeger