‘Je ziet de angst in hun ogen, dat zie je heel erg.’
door AT5
Coronation Street In Hartje Jordaan
Bij ons gaat corona zo’n beetje het rijtje af.
Je hebt het stel zo’n tien huizen verder, dertigers. Ze kwamen uit Tirol op de laatste dag voor het sluiten van de pistes. Zij kreeg koorts, hij was alleen zijn smaak en reuk kwijt. Toen kwam de buurvrouw van een paar huizen verder. Stukkie in de zeventig. Hoge koorts, drie weken lang. Benauwd had ze het niet, maar ze voelde zich doodziek. Gister zag ik haar voor het eerst weer buiten. Het was zo griezelig, vertelde ze. Je weet niet hoe het zich zal ontwikkelen hè.
Nu is een andere buurvrouw de klos. Ook op leeftijd. Die schat, helemaal alleen in haar donkere kruipdoor-sluipdoorhuis vol oude meubels, schilderijen en katten. Elke dag komt de huisarts, een naaste buurvrouw brengt eten. Mij rest niet veel meer dan af en toe een appje sturen. Ik krijg veel pijnlijk kijkende gezichtjes en hartjes terug.
Zijn wij de volgende? Ondanks de nabijheid voelt het abstract tot het je overkomt. We genieten op dit moment van het samen zijn. Mijn Sijmen woonde zeven jaar in Kenia en is dankzij corona nu vervroegd terug, en dan wel meteen heel rigoureus: na zeven jaar latten nu 24 uur per dag bij elkaar!
De buren lijden, we kunnen weinig doen, we weten niet wat ons nog te wachten staat. Ik kruip nog maar even onder de dekens. Lepeltje lepeltje.
05-04-2020
door Trudeke Sillevis Smitt
Wat speelt er zich af achter die stille gevels in de Jordaan tijdens de lockdown? Het Verhalenfestival Jordaan vroeg buurtbewoners hun verhalen in te zenden – waar denken ze aan? Wat gebeurt er in hun levens?
Acht van de verhalen werden ingesproken door acteurs uit de buurt en verwerkt in de Luisterwandeling ‘Niks te zien’.
Volgende verhalen
Onze
partners
