Corona in de Stad

Coronakapje

“ Oma is ziek, wil je haar een mandje met levensmiddelen brengen, Coronakapje? ”, vraagt mama.

“Ik heb net gehamsterd, vooral wc-papier heeft oma heel hard nodig”.

“OK”,  antwoordt Coronakapje.

“Blijf wel op de Veluwe, niet van het pad afgaan en kom niet te dicht bij oma”, roept mama haar na.

Coronakapje huppelt weg. Onderweg plukt ze bloemen en plots staat er een wolf voor haar neus.

“Verderop staan nog veel mooiere bloemen”, zegt de wolf vriendelijk. En hij wijst haar naar andere paden.

Coronakapje huppelt verder. De wolf rent naar oma’s huis , vreet haar op, gaat in haar bed liggen en zet haar slaapmuts op.

Uren later stapt Coronakapje binnen met een prachtige bos bloemen.

“Fijn, zet de spullen maar in de keuken en kom gezellig bij me zitten”, zegt oma’s krakende stem.

“Maar oma, dat mag niet van mama”, werpt Coronakapje tegen.

“Er mag zoveel niet”, antwoordt oma. “Kom hier kind dan vertel ik je een spannend verhaal. Er was eens…….

“Maar oma wat hebt u een grote mond”, vraagt Coronakapje verbaasd.

“Hap, hap, hap………..weg Coronakap”, en de wolf likt zijn baard af en valt, hard snurkend, in slaap.

Toevallig loopt Jaap van Dissel net voorbij.  Hij voelt nattigheid. “Zo hard kan oma niet snurken”, denkt hij. Als hij binnenkomt ziet hij meteen wat er is gebeurd. Hij pakt een vlijmscherp kapmes uit de keuken (achtergelaten door een neefje) en snijdt de buik van de wolf open. Coronakapje en oma springen naar buiten.

“In quarantaine, allebei”, schreeuwt Jaap. Intussen vult hij de buik van de wolf met stenen en naait deze vakkundig dicht.

Na een tijd wordt de wolf wakker en heeft enorme dorst. Hij sleept zich naar de waterput en door zijn zwaarte valt hij erin.

“Hoera”, roepen Coronakapje en oma tegelijkertijd.

Maar Jaap kijkt somber voor zich uit en mompelt: “als de wolf verdronken is, dempt men de put.”

Begin maart werd ik wakker met het woord coronakapje in mijn hoofd. Waar kwam dat vandaan? Ik ben achter mijn computer gaan zitten en schreef dit verhaaltje achter elkaar op. Alsof ik het niet zelf schreef maar dat het voortkwam uit mijn onderbewuste!?

door Hanneke de Wilde