Corona in de Stad

Corona verbindt de buurt

Corona is voor ons studenten relatief minder erg dan voor de ZZP’ers, de zorgverleners en de risicogroepen. Het enige wat er met ons luizenleventje gebeurt is dat we misschien wat extra geld moeten lenen bij DUO (ik kon 200 euro extra per maand krijgen) en tijdelijk niet meer langs onze ouders konden voor een gratis maaltijd. Mama’s polpette, gehaktballen in tomatensaus, moest ik tijdens de lockdown overslaan.

Maar, het virus heeft (ik kijk uit met wat ik zeg) ook voordelen gebracht. Voor het eerst in mijn studententijd is mijn studentenhuis echt mijn huis geworden. Mijn bank voelt vertrouwder dan ooit. Verjaardagen vier je thuis. Je gaat uit in je eigen huis. Ik ben een week lang niet op andere plekken geweest dan mijn huis in de Bestevaêstraat en de appie.

Het gevolg hiervan is dat je je buurt leert kennen. Ik weet nu bijvoorbeeld dat in het huis links van ons een stel woont wat altijd, maar dan ook echt altijd, om 3 uur op het balkon gaat zitten. De man heeft lang grijs haar en stinkt. Zijn nagels matchen zijn zwarte trui. Samen met zijn vrouw (of moeder) zit hij daar dan. Stilzwijgend. De elektronische sigaret staat constant aan er wordt met een hazengang gevaped. Op het balkon eten ze of witbrood met groene olijven, of een potje doperwtjes met worteltjes. Niets anders. De man doet hier mayonaise bij, fraulein houdt van de smaak zelf. Ieder z’n ding. Ik vind het mooi.

Op Koningsdag kwam het hoogtepunt. Tegenover ons staat een spuuglelijk appartementencomplex. Na een nauwelijks enerverende koningsnacht had ik wat vrienden uitgenodigd om bij mij Koningsdag te vieren. Mijn huisgenoot heeft – slimme vent die die is – de DJ set van onze vereniging bij ons gestationeerd, “omdat ie ergens moest staan”, waardoor ik inmiddels aardig een plaatje kan draaien. Mijn echte DJ vrienden zullen het ontkennen maar, come on, zo moeilijk is dat draaien echt niet hoor. Als mensen lam zijn horen ze echt niet hoe jij op geweldige wijze een drum & bass nummer van 120 bpm perfect weet in te mixen met een hiphop nummer van 128. Dat boeit mij, en de rest van de club, geen ster. Het gaat om wát je draait, niet hoe. Maar dat terzijde.

De DJ set stond uit het raam, de box stond aan en we knalden de geluidsinstallatie aan. Een voor een kwamen de leuke, vrolijke buurtbewoners die in dit grijze complex woonden tevoorschijn. Op hun balkon stonden ze, alleen of met hun familie, te genieten van onze nummers onder het genot van een drankje. Ik heb Koningsdag gevierd met de bewoners van het grijze appartementencomplex. Ik heb Koningsdag gevierd met die rare man die een keuzeknuffel op z’n balkon heeft hangen. Ik heb Koningsdag gevierd met mijn buren; en zonder corona was dat nooit gelukt.

door Max Terpstra (21)