Corona in de Stad

Onbeperkt West maakt zich ernstig zorgen over toegankelijkheid en bereikbaarheid in de anderhalvemetersamenleving. Onbeperkt West is een club mensen met en zonder beperking die zich inzet voor bereikbaarheid en toegankelijkheid van de openbare ruimte en openbare gebouwen, zoals buurthuizen en winkels. 

Wij maken ons zorgen hoe mensen met een beperking straks zelfstandig en veilig hun leven kunnen leiden. De maatregelen in de strijd tegen het coronavirus leggen ons heel veel beperkingen op. Veel voorzieningen die noodzakelijk zijn voor het met een beperking zelfstandig kunnen participeren in de maatschappij worden door de anderhalvemetersamenleving teruggedraaid. Het lijkt op dat thuisblijven de enige optie is voor mensen met een beperking. Dit betekent dus dat je meer hulp van anderen nodig hebt.
In dit pamflet enkele feiten en zorgen. 

Feiten

1. Valys (aanvullend openbaar vervoer voor afstanden van 25 km of meer) voert alleen nog ritten uit naar begrafenissen en crematies. Voor het gewone openbaar vervoer wordt de beoordeling of de rit die je wilt maken een dringend noodzakelijke rit is, overgelaten aan de passagier. Waarom mogen mensen met een beperking niet zelf beoordelen of hun rit dringend noodzakelijk is?
2. RMC voert wel ritten uit, maar beoordeelt wel of zij de rit dringend noodzakelijk achten of niet. Zij ontraden ritten te maken die zij niet dringend noodzakelijk vinden. Ook dit ondermijnt de autonomie van mensen die het AOV nodig hebben. Terwijl dit juist het bestaansrecht van het AOV is. Daarnaast stelt RMC op de site, dat de chauffeur indien nodig de rolstoel kan vastzetten, of kan helpen instappen. De praktijk is echter, dat zij dat niet willen. Bijvoorbeeld de slechtziende leden van Onbeperkt West hebben problemen met het vinden van en instappen in de auto, en de rolstoelers met het vastzetten van de rolstoel.
3. Sommige winkels, artsen en ziekenhuizen willen een persoon die afhankelijk is van een persoonlijk begeleider niet binnen laten met die persoonlijk begeleider. Daarmee kan men niet meer zelf beslissen waar heen te gaan als de persoonlijk begeleider niet welkom is.
   

Zorgen

1. De openbare ruimte zal anders worden ingericht. Vooral het idee dat terrassen meer ruimte kunnen gaan krijgen baart ons zorgen. De doorloop wordt daarmee beperkt, is het niet op voorhand, dan is het wel in het gebruik dat stoelen altijd uitwaaieren over een groter gebied dan dat voor een terras is bestemd.
   Juist met de reguliere terras grootte is het vaak al problematisch om te laveren tussen terras en andere obstakels op de straat.  
2. Fietsers naar de rijbaan is voor de voetganger (inclusief die met een beperking, zoals mensen in een rolstoel of met een visuele beperking) een goed idee, omdat het dan makkelijker is om elkaar op 1,5 meter te passeren. Echter, zorgen maken we ons om de oudere, kwetsbare en/of onervaren fietser. Tussen het auto- en scooterverkeer levert dat meer gevaar op dan op het fietspad.
3. Ook het feit dat meer mensen zullen gaan fietsen levert ons een zorg op. Waar fietsen worden geparkeerd ontstaan toegankelijkheidsproblemen. En heeft de stad wel voldoende middelen om nu wel tot gedragsverandering en indien nodig handhaving te komen? Anders komt de voetganger in de knel.
4. De capaciteit van het AOV baart ons zorgen. Gehandicapten die in het ‘gewone leven’ wel zelfstandig met het OV reisden, kunnen dat nu niet meer. Er worden in het AOV geen ritten meer gecombineerd, terwijl het beroep op het AOV zal toenemen naarmate we meer ons sociale leven en andere verplichtingen weer oppakken. Bijvoorbeeld omdat slechtzienden niet kunnen zien of de tram al vol is, omdat mensen met een fysieke beperking niet in de bus kunnen lopen of rollen naar een beschikbare stoel of omdat ze met meer dan één persoon zijn. Bijvoorbeeld: een slechtziende ouder -met een slechtziende partner-, die zijn kind altijd met de tram naar gitaarles en naar school bracht, gaat dat met de coronamaatregelen niet meer redden. Hij loopt nu een uur heen voor een half uur privé-gitaarles en een uur terug. Dat is geen doen! De fiets of de auto is geen optie. Het AOV is ook geen optie, want het wordt niet als een dringende noodzakelijkheid gezien. Bovendien is dat met de wachttijd (kwartier voor, kwartier na afgesproken tijdstip) ook niet haalbaar.
5. Het reguliere OV wordt minder toegankelijk. Niet alleen door de beperkingen in het aantal passagiers en de regels die gelden in tram, bus en trein, ook doordat de nieuwe trams van het GVB niet toegankelijk zijn voor rolstoelen en het GVB niet voornemens is dat te verhelpen. Daar waar rolstoelers zelfstandig konden reizen wordt hen dat nu onmogelijk gemaakt. 

door Caroline Vonk