Zwaarder dan ik dacht

Filters

Wis alle filters

Op onderwerp

Op medium

Lees Voor

1897

0 Like

tekst

Ik sluit mijzelf al een paar keer per jaar helemaal af van de buitenwereld. Een paar maanden in isolatie thuis zal wel meevallen… dacht ik.

Gelukkig kon ik vanuit huis werken, dat geeft afleiding. De ene Zoom-meeting na de andere. Allemaal ruis. Geen collega’s om je heen. Even pauzeren, even rondje om het kantoorpand, even een grap. Meer dan 8 uur per dag achter de computer. Proberen thuis te sporten, sta-bureau aanschaffen, fiets-ding voor onder bureau aanschaffen. Bureau staat in de woonkamer. Even eruit naar vrienden. Even ergens afspreken. Opeens kan het niet meer.

Ik mis de concerten in Paradiso.
Ik mis de sportschool.
Ik mis de dingen en mensen die ik normaal irritant vind.
Ik mis voeding voor mijn brein.
Ik mis ‘even snel’ boodschappen doen.

Alles is opeens anders als iets niet meer mag.

Ik mis ‘er te zijn’, fysiek, als de vader van een van mijn beste vriendinnen overlijdt.

Ik sluit mij af van nieuws.
Ik irriteer mij aan de egocentrie van mensen.
Ik raak in paniek als ik eenzame mensen agressief zie worden.
Ik maak mij zorgen over de daklozen.
Ik irriteer mij aan het opeens respect hebben voor de mensen in de zorg.

Ik voel mij machteloos.

Ik probeer positieve ontwikkelingen te zien.
Misschien gaan bedrijven echt sustainable worden of gaan zij echt meer geven om hun personeel.
Misschien hebben wij dit nodig om als overheid, als bedrijf, als individu eens jezelf door te lichten.
Ik volg online webinars en merk dat dit ook mijn brein tot rust brengt.
Ik volg online rave party’s en merk dat totaal onbekenden druk aan het chatten zijn.
Ik merk dat men vaker de telefoon oppakt of Facetime gebruikt.

Ik ben blij dat mijn dochter 22 is.

Wij moeten anders gaan leven, ook in de toekomst, kwestie van wennen.

De context is dat ieders leven zal veranderen. Daar moet je zelf aan werken. En niet zoals zovelen op de bank blijven zitten en mopperen.
Het is mijn persoonlijke ontwikkeling tijdens Covid-19.

door Sylvana Knaap