Corona in de Stad

Juni 2020 – Leila Azzam vormt samen met Maureen Hubbard het aanspeekpunt voor armen en ongedocumenteerden in Zuidoost. Tijdens de coronacrisis verzorgen ze dagelijks voedselhulp met hun stichting Carabic. Speciaal voor MUG Magazine hield Leila Azzam een dagboek bij.

TEKST Elizabeth Venicz BEELD George Maas/Fotonova

DONDERDAG 14 MEI
Het is weer ophaaldag, mijn favoriete dag in de week. Even niet in de loods waar we elke dag de voedselpakketten staan in te pakken. Lekker terug in de buurt waar we begonnen: Holendrecht!

Om 10:00 uur rijden Maureen Hubbard en ik naar de loods om de tassen van vandaag op te halen. Op naar de Buurtkamer om alles klaar te zetten. De tafels naar buiten, de tassen handig neerzetten, namenlijsten klaarleggen, en zorgen dat iedereen mondkapjes en handschoenen heeft.

Deze keer hebben we ook een kledingbank, allemaal gratis kleding waar de bewoners iets uit kunnen zoeken. Maar eerst gaan we dat mooi neerzetten. Ondertussen komt Dennie Armelita aanrijden met zijn busje. Daarin gaat hij koffie en poffertjes maken voor de buurtbewoners.

Om 13:00 uur komen de eerste bewoners. We delen tassen uit. Altijd met een praatje want het gaat niet alleen over voedsel. Bewoners vertellen over eenzaamheid, over huiselijk geweld maar ook over hun angst om op straat te komen te staan. Maar het is niet alleen narigheid, vandaag komt er een meneer op me af en die zegt: ™Ik voel me weer goed.∫ Hij voelt zich weer gehoord en daar gaat het ook om.

Ik zie mensen snuffelen tussen de kleding. Anderen zijn even gaan zitten met een kopje koffie. Onze kanjer Dennie staat in razend tempo zijn poffertjes te bakken. Zodat er geen rijen ontstaan. En als iedereen op anderhalve meter van elkaar in het zonnetje van koffie en poffertjes zit te genieten, is het even of er geen corona meer is.

VRIJDAG 15 MEI
Vandaag zijn we in de loods aan het werk, Maureen en ik. Maureen Hubbard en ik zijn al jaren een wereldteam, we versterken elkaar. De loods mogen we sinds een maand gratis gebruiken van Vazo, de vereniging van bedrijven in Zuidoost. Gelukkig maar, want onze oude locatie werd met 650 voedselpakketten in de week echt te klein. En er staan nog 100 aanvragen in de wacht.De voedselpakketten werken als een olievlek. Als we een gezin wat geven, vertellen ze vaak: ik heb het gedeeld met de buren die het ook moeilijk hebben. En vaak melden die gezinnen zich dan ook aan.

Wachten op de poffertjes voor het busje van Dennie Armelita – © George Maas/Fotonova

Zoals iedere dag beginnen we met het inpakken van voedselpakketten samen met onze vrijwilligers. Dat doen we al twee maanden iedere dag. Steeds meer mensen melden zich aan om te helpen. Dat is mooi om te zien, die saamhorigheid. Ik krijg een appje over een oude meneer in de Watergraafsmeer die al weken binnen zit en al dagen niets meer te eten heeft. Hij heeft niemand. Daar moet iets gebeuren. Maureen brengt hem boodschappen en ik bel mijn zusje van de Dappere Dames. Zij doet net zoiets als wij maar dan in Oost. Zij gaan voortaan naar hem toe. Dat hebben we van thuis mee gekregen, dat je iets voor anderen moet doen. Het was bij ons thuis vroeger net een buurthuis. Dat geef ik weer door.

Mijn dochter brengt drie keer in de week de voedselpakketten rond bij senioren die het huis niet uit durven of kunnen. Ik vind het belangrijk dat die een vast gezicht zien en mijn dochter doet het graag. Ze kan zo gelijk in de gaten houden of het nog goed met ze gaat.

Hierna krijg ik een vrolijker telefoontje van een kennis van Najib Amhali. Hij wil vrijdag poffertjes komen bakken voor de mensen in de buurt. Nou is de ophaaldag eigenlijk op donderdag, maar die kunnen we voor een keer wel verzetten naar de vrijdag. Najib Amhali achter de poffertjespan. Dat wordt een feestje!

ZATERDAG 16 MEI
Om 12:00 uur sta ik weer in de loods met Maureen. Vandaag maken we voedselpakketten voor alleenstaande moeders. Een groep statushouders uit de buurt komt ons, zoals iedere week, helpen met het vullen van de tassen. De meesten ken ik nog van toen er een opvang kwam in Amsterdam Zuidoost. Toen ik een oproep deed op Facebook meldden ze zich massaal aan om te helpen.

Tassen vullen, dat is vooral veel lopen van de een naar de andere bak tot de tas vol is. Groente en fruit krijgen we bijna iedere dag van Said Bensallam van stichting Karam. Vandaag brengt hij de broccoli, druiven en avocado zelf. Wat een topper!

Groente en fruit zit wel goed maar voldoende gewone levensmiddelen als rijst, pasta dat is elke dag een puzzel. Vorig week bracht GroenLinks eten maar dat is op. Vandaag hebben we geluk. Een Ghanese kerk belt dat ze levensmiddelen komen brengen. Die middag staan ze al in de loods. Ze beloven dat ze voortaan elke maand producten doneren als rijst en andere houdbare spullen. Dat is een mooie verrassing.

Ik word gebeld over een spoedgeval. Alweer een Spaanstalig gezin zonder papieren dat uit hun woning dreigt te worden gezet. Ze hebben al weken geen inkomsten meer en kunnen de huur niet meer betalen. Dat is een steeds groter probleem onder de ongedocumenteerden hier in Zuidoost. Ik ken gezinnen die in garages wonen, in kerken, moskeeën en bij vrienden. Gewone instellingen bereiken hen niet want de angst zit diep. Ze hebben jaren gewerkt en nu worden ze ineens noodgedwongen zichtbaar omdat ze niets meer te eten hebben en hun huis dreigen te verliezen. Ik weet nog niet goed wat we hier aan kunnen doen. Ik praat er veel met instanties en politici over. Die moeten er iets aan gaan doen.

Na negenen ben ik weer thuis. Net op tijd om de vasten te breken, want het is ook nog steeds ramadan.

ZONDAG 17 MEI
Ik ben nog even thuis bij de kinderen maar ga zo weer op pad. De pakketten die we gisteren maakten bij alleenstaande moeders brengen. Althans bij diegenen die het huis niet uit durven of kunnen. Wie in de buurt woont, komt het vaak zelf halen met de fiets. Vandaag gaan we pakketten inpakken voor de senioren. Ik denk nog graag terug aan half april toen defensie bij ons voor de deur stond met twintig pallets vol eten. Dat eten was eigenlijk bestemd voor een oefening van defensie maar die was door de corona afgeblazen. Van die twintig pallets is alleen nog wat yoghurt over. Al dat eten we wel hoor. Gelukkig heeft het Rode Kruis ons gebeld, die komt morgen tandpasta en douchegel brengen. En woensdag komen ze met voedselpakketten. Dan kunnen we weer 200 gezinnen blij maken. Zo zijn we iedere week aan het zoeken naar voldoende eten voor onze bewoners.

Info
Woon je in Zuidoost en heb jij of iemand in je omgeving hulp nodig, neem dan contact op met stichting Carabic via
stichtingcarabic@outlook.com of bel met Leila Azzam 06 4303 2260

door Elizabeth Venicz - MUG Magazine

Dit artikel is onderdeel van de zaal ’21 maanden armoede’ van MUG Magazine. MUG is gratis te krijgen op 300 plekken in de stad, waaronder supermarkten en bibliotheken, en bevat tips en informatie over werk en inkomen, armoedebestrijding en schuldhulp.