CovidKroniek#28, 13-4-20
door Diana Ozon
A ‘clinckdicht’ with corona: Sounds, clarifies, sonar, sonnet
Klinken, klaren, sonare, sonnet
Een ‘clinckdicht’ met Corona
Vanuit mijn raam zie ik de lente groeien:
Hoe ’t zonlicht over de bloesem strijkt,
Het verse groen het park verrijkt,
De Narcissen die bloeien.
Ik doe mijn raam wijd open
De frisse lucht klimt in
De merel (van het vorig jaar?) heeft zin
Ik wil naar buiten lopen.
# thuis blijven
Maar nee, ik mag er niet voorbij
De deur blijft vooralsnog gesloten.
Eerst moet keren het slechte tij.
Dat heeft Mark Rutte besloten.
En ik ben hier alleen, geen wij.
Het zal mijn eenzaamheid vergroten.
Sytske van Bochove
8 april 2020
For the back of the Z-newspaper, the Kantlijn, we, the participants, will now receive our assignments by e-mail in quarantine time. Some of these will be placed, now on the website: www.kantlijn.org.
The rest, like this one, is for our own pleasure of making. That’s how we stay busy and connected. Usually we meet every week on Mondays to write between 2 and 4 in the afternoon and read the result to each other. Now I miss those meetings enormously. It is a nice and diverse group of people together with the love for writing and a great guidance of coaches and two ladies who provide everyone with a healthy lunch!
The poem speaks for itself. Without the regular activities/meetings life is a lot less fun.
by Sytske van Bochove
Next story
And people got naked
One and a half meters of intimacy
#68 sanding with sandpaper
Our
partners
